....................راه بی انتها

آمده ام بازتاي بهار ببينم

                                 محو تماشا برابرت بشينم

گاه چو برقي به خرمن تو در افتم

                        گاه چو نسيمي گلت ز شاخه بچينم

غارتي بوسه بوده ام من و ديريست

                         كان گل سرخ درشت را به كمينم

چشم بو توفان عشق داده – تو ايني

                     عاشق توفان چشم دوست – من اينم

تا نظرم از همه بلندترين اين است

                        من چه كنم كز همه تورا نگزينم؟

داو نخستين به نقد جان زده ام من

                          عاشقم آري من و پاك باز ترينم

در سفر انقراض سلسله عشق

                                 از جرس خسته. باز پسينم

    سال عشق

وقتي كه سال عشق تحويل مي شود

        در من هر آنچه غير غير تو تعطيل مي شود

يكباره با نگاه تو شيطان بد سرشت

                     تغيير چهره داد و جبريل مي شود

با هر جوانه اي كه دل عشق مي زند

                  يك سوره از نگاه تو ترتيل مي شود

از شهر دل بريده و برنو به دست مرد

                      از نو سوار غيرتي ايل مي شود

ساعت حدود بغض و سكوت است انتظار

               با گريه سال عشق تو تحويل مي شود

./تنــهایی را بوسه میزنم
بهتــر است از بودن کنار آدم هـایی که با شناختن رگــ خوابــت
احــساست را تــکه تکه می کنند ./

مي‌روم شايد كمي حال شما بهتر شود
مي‌گذارم با خيالت روزگارم سر شود

از چه مي‌ترسي برو ديوانگي‌هاي مرا
آنچنان فرياد كن تا گوش عالم كر شود

مي‌روم ديگر نمي‌خواهم براي هيچ كس
حالت غمگين چشمانم ملال‌آور شود

بايد اين بازنده‌ي هر بار – جان عاشقم –
تا به كي بازيچه اين دست بازيگر شود

ماندنم بيهوده است امكان ندارد هيچ وقت
اين منِ ديرينِ من يك آدم ديگر شود

عشق اگر عشق باشد ؛ هم خنده هایت را دوست دارد ، هم گریه هایت را …. هم شادی ات را دوست دارد ؛ هم غم هایت را … هم لحظه های شادابی ات را…